In Weesp (1967) werd een zekere monumentaliteit verkregen doordat het stationsplein tot op perrontunnelniveau werd afgegraven. Hierdoor ontstond de mogelijkheid van een stationsgebouw van twee bouwlagen waarbij zich in de onderste laag de toegang tot de perrontunnels en de rijwielstalling bevond en op perronniveau de stationshal met plaatskaartenkantoor, bagagebank en restauratie. Een extra monumentaal gegeven vormt dan nog de (bijna gebruikelijke) hoge schoorsteen aan de oostzijde van het gebouw, die, zoals gebruikelijk, tevens als uurwerktoren dienst moest doen.
Dit betreft overigens één van de laatste toepassingen van een dergelijk gegeven in de Nederlandse stationsbouw, want voor een monumentaal en relatief kostbaar (verticaal) element is vanaf eind jaren zestig geen ruimte meer in de verlaagde bouwbudgetten van de komende jaren. “Weesp is nog net voor de bui binnen”, sprak NS-president-directeur Lohmann dan ook bij de opening van het gebouw25.
Dit station heeft in H0 een afmeting van 60/20/20 cm en komt incluis de bureautafels en zitbanken op €199,95